Ik ben Anton Ruijters geboren op 07-01-1930 aan de waalkade te Nijmegen.Anderhalf jaar na mijn geboorte zijn we met ons gezin verhuisd naar de Rijnstraat in het Waterkwartier .Nadien hebben we ook nog in de Waalstraat en Ijsselstraat gewoond.
Ons gezin bestond uit vijf meisjes en vijf jongens waarvan ik de jongste was.Tijdens mijn schooltijd op de St.Jozefschool in de Waterstraat brak op 10 Mei 1940 de oorlog uit.De Duitsers vielen met groot overmacht Nederland binnen met veel vliegtuigen,paard en wagen en fietsent.Daarna was het vier jaar stil,tot dat in September 1944 de geallieerden Nijmegen kwamen bevrijden.Daarna werd Nijmegen frontstad van September 1944 t/m Februari 1945.In die tijd lag het Waterkwartier constant onder granaatvuur van de Duitsers vanuit Oosterhout.Daardoor waren er vele inslagen in de huizen .In de Waalstraat op no 5 was er een granaatinslag waar Mw Leenders pas 'n baby had gekregen.Het huis was zo beschadigd dat hulpverleners haar met bed en al door het raam tilde en naar het Zustersklooster in de Biezenstraat hebben gebracht.Ook ik zelf bleef niet ongedeerd.Door een explosie van een leeg benzinevat werd ik door een steekvlam getroffen.Om met een militair voertuig naar het Canisius Ziekenhuis te worden vervoerd.Daar ben ik vier weken opgenomen door verbranding van mijn gezicht.Zo ging het verder totdat op zondag 18 Februari 1945 s'morgens om 05.30 uur de V1 viel en de hele hoek Waterstraat en Biezenstraat in een klap wegvaagde.Daarbij vielen tenminste 5 doden en zeker 15 huizen werden onbewoonbaar.Ook het huis van mijn zus en haar man met vier kinderen was getroffen
{Fam L.Hermsen,Biezenstraat 180}.Ondertussen was het Waterkwartier volgestroomd met duizenden geallieerden militairen met Tanks en Voertuigen.Verder heb ik vanaf mijn
14e jaar tot mijn 28 ste bij s.c. S.C.H. gespeeld.Waar ik altijd met veel plezier gevoetbald heb,zowel in de jeugd als bij de senioren.Daardoor voel ik me nog steeds verbonden met het Waterkwartier.Ik ben er nog regelmatig te vinden en neem nog wel eens een kijkje op verborgen plekjes.Dat gevoel zal ik van mijn leven niet meer kwijt raken.Vandaar dat ik me wil inzetten voor wat er op die 18e Februari 1945 is gebeurd en om dit levend te houden voor de huidige bewoners en de volgende generaties.
Helaas Is Anton Ruijters op 05-07-2013 overleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten